Takim tytułem opatrzyłem swoje refleksje po przeczytaniu 84-stronicowej książeczki pt. „Bunt magnolii” autorstwa Edwarda Piwowarka – jednego z moich poprzedników na urzędzie naczelnika miasta i gminy w Nałęczowie na początku lat 70. ub. wieku.

Nałęczów jest przepięknym miejscem. Tyle czułych słów poświęcili mu poeci, na czele ze Zbigniewem Strzałkowskim, autorem najpiękniejszej według mnie metafory: Nałęczów – szmaragdowa plama na płótnie pamięci. Nic też dziwnego, że od ponad dwustu lat, wokół z różnym powodzeniem rozwijającego się Zdroju, osiedlali się tu róż- ni Polacy, często zamożni, bywali w świecie, świetnie wykształceni…

Trudno mi dziś doliczyć się, ile lat minęło od czasu, kiedy mieszkałem, czy raczej pomieszkiwałem, w Nałęczowie. Pewnie będzie tego sześć lub siedem lat. Dziś znowu mogę się dokładniej przyjrzeć miastu.

Jako mieszkaniec, radny i przewodniczący Rady Miejskiej postanowiłem napisać niniejszy artykuł, ponieważ jestem głęboko poruszony faktem, że coś wyjątkowego, co dzieje się w naszym mieście, może podzielić społeczeństwo.

Sejm uchwalił zmiany w Kodeksie karnym, obowiązujące od 9 listopada br. i rowerzyści za jazdę po pijanemu nie będą już wsadzani za kratki. Teraz będą odpowiadać za wykroczenie, a nie przestępstwo.