To powiedzenie zawarte w tytule jest dość często spotykane. Jest parafrazą hasła wyborczego Billa Clintona, który w 1992 roku wobec kryzysu gospodarki amerykańskiej zdecydował się użyć dosadnego stwierdzenia, zwracającego uwagę, iż najważniejszą kwestią dla rozwoju Stanów Zjednoczonych jest gospodarka. „It’s economy stupid” czyli „Liczy się gospodarka głupcze”. Użyłem zmodyfikowanej wersji tego sformułowania, by podkreślić znaczenie…

Nałęczów nie jest własnością ani Pana Wilka, ani Burmistrza, ani Rady. Jest uzdrowiskiem o znaczeniu istotnym dla każdego Polaka. Każdy więc może, wbrew temu, co napisał pan Wilk, zabierać głos na temat jego przyszłości. A więc również ja mieszkający tu od dwudziestu lat, mam prawo do publicznego wyrażenia swojego niepokoju stanem Nałęczowa.

Takim tytułem opatrzyłem swoje refleksje po przeczytaniu 84-stronicowej książeczki pt. „Bunt magnolii” autorstwa Edwarda Piwowarka – jednego z moich poprzedników na urzędzie naczelnika miasta i gminy w Nałęczowie na początku lat 70. ub. wieku.

Nałęczów jest przepięknym miejscem. Tyle czułych słów poświęcili mu poeci, na czele ze Zbigniewem Strzałkowskim, autorem najpiękniejszej według mnie metafory: Nałęczów – szmaragdowa plama na płótnie pamięci. Nic też dziwnego, że od ponad dwustu lat, wokół z różnym powodzeniem rozwijającego się Zdroju, osiedlali się tu róż- ni Polacy, często zamożni, bywali w świecie, świetnie wykształceni…

Trudno mi dziś doliczyć się, ile lat minęło od czasu, kiedy mieszkałem, czy raczej pomieszkiwałem, w Nałęczowie. Pewnie będzie tego sześć lub siedem lat. Dziś znowu mogę się dokładniej przyjrzeć miastu.